Trojaczki bielika z Koła zaobrączkowane. Tak liczny lęg u naszego herbowego ptaka zdarza się niezwykle rzadko.

"Badamy i chronimy polskie bieliki" w porozumieniu z Komitetem Ochrony Orłów, stowarzyszeniem ekspertów, które od 30 lat chroni, bada i monitoruje stan bielików w Polsce.

A jest co chronić, badać i monitorować ponieważ polska populacja bielika jest trzecią co do wielkości w Europie (po Norwegii i . Liczy około 1000-1400 par. Dzięki niezwykłe efektywnym działaniom ochronnym na przestrzeni ostatnich 100 lat jego populacja wzrosła 25-krotnie, w tym dwukrotnie w ciągu ostatniego dziesięciolecia. To doskonały przykład na to jak współpraca pomiędzy naukowcami, leśnikami i pasjonatami, przy odpowiednich regulacjach prawnych, może przynieść wymierne korzyści.

Bieliki są objęte w Polsce ochroną szczególną.

Gdy tylko leśnicy zlokalizują nowo założone gniazdo bielika, obejmują je ochroną. Monitorują jego zasiedlenie. Obserwują, czy są dorosłe ptaki. Sezon lęgowy u bielików trwa od początku stycznia do końca lipca. Po tym czasie młode bieliki (jeśli jest sukces lęgowy) opuszczają gniazdo.

W celu ochrony lęgów i miejsca bytowania bielików wokół gniazda wyznacza się specjalne obszary stanowiące strefy ochrony całorocznej i okresowej. Powoływane decyzją właściwego regionalnego dyrektora ochrony środowiska.

Strefa to taki „rezerwat ścisły” stworzony specjalnie dla pary bielików, w który nie niepokojone mogą wyprowadzić lęgi.

W Polsce dorosłe bieliki są ptakami osiadłymi i cały rok spędzają w rewirze lęgowym. Jedynie w bardzo trudnych warunkach zimowych niektóre osobniki koczują nieco dalej w poszukiwaniu pożywienia.

W naszym Nadleśnictwie Koło istnieją trzy strefy ochrony bielików. W całej Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu jest ich 95. Powierzchnia stref ochrony całorocznej równa się niemal powierzchni wszystkich poznańskich rezerwatów przyrody i wynosi blisko 2000 hektarów.

Nasze pisklęta bielika zaobrączkował, poważył, pomierzył oraz ocenił stan zdrowotny- Pan Dariusz Anderwald, prezes KOO, ornitolog, któremu serdecznie dziękujemy i liczymy na kolejne równie owocne obrączkowania z kolskich lasów.

Za wejście na 30 metrową sosnę, bezpieczne windowanie naszych „kolskich trojaczków” i świetne zdjęcia z gniazda dziękujemy Michałowi Dzwonkowskiemu.

Obrączkowanie to jedna z podstawowych i klasycznych metod badawczych stosowanych w ornitologii. Pozwala na zbieranie informacji o długości życia ptaków, śmiertelności i jej przyczynach, trasach wędrówek, miejscach zimowania oraz mechanizmach rozprzestrzeniania się populacji i wzajemnych związkach łączących ptaki zasiedlające często odległe miejsca.

Indywidualne numery kolskich bielików to PH49. PH50. PH51.  Szukajcie ich niebawem na niebie..., oczywiście wyposażeni w lornetkę.

• Obrączka ornitologiczna (to ta czarna widoczna na zdjęciach) zawiera specjalny kod alfanumeryczny, który pozwoli w przyszłości rozpoznać, skąd ptak dokładnie pochodzi — obrączka ta jest rodzajem ptasiego dowodu osobistego.
• Obrączka obserwacyjna (srebrna) w porównaniu z ornitologiczną posiada zapis w postaci dużo większych numerów i cyfr, to zaś ułatwia nam identyfikację zaobserwowanego ptaka przy użyciu podstawowego sprzętu optycznego (np. lornetki) bez konieczności ponownego odławiania ptaka z natury.

Obrączkowanie jest czynnością, która może być wykonywana jedynie po uzyskaniu licencji obrączkarskiej, wydawanej na wniosek Centrali Obrączkowania Ptaków w Gdańsku przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska. Odrębne zezwolenia, jak w tym przypadku, na wstęp do stref ochrony całorocznej- wydaje Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska.

fot.: Dariusz Anderwald, Michał Dzwonkowski, Ilona Żółtowska